در مورد نوزاد نارس بیشتر بدانید!

یکی از پراسترس‌ترین و ناراحت کننده‌ترین لحظات برای هر مادر‌ و‌ پدری، داشتن نوزاد نارس می‌باشد. آنها نمی‌توانند همان لحظه که فرزندشان بدنیا می‌آید به او شیر دهند و بغلش کنند و این شرایط بسیار سخت می باشد. اما نگران نباشید این پدیده موقتی است و شما بعد از یکسری مراقبت های ویژه از طرف بیمارستان، می‌توانید در کنار فرزندتان به خوبی و خوشی زندگی کنید. ما در این مقاله قصد داریم هر آنچه که والدین دارای نوزاد نارس باید بدانند، به شما خواهیم گفت پس با ما همراه باشید.(_¹)

نوزاد نارس چیست ؟

طول دوره هر بارداری معمولا چهل هفته می‌باشد. نوزادی که قبل از هفته سی و هفتم به دنیا می‌آید به عنوان نوزاد نارس شناخته می‌شود. با توجه به پیشرفت‌های پزشکی طی چند سال اخیر، از هر ده نوزاد نارس، نه نوزاد زنده می‌مانند و اکثر آنها به طور طبیعی رشد می‌کنند.

بسیاری از نوزادانی که قبل از هفته 32 به دنیا می‌آیند و نوزادانی که وزنشان از 2.5 کیلوگرم کمتر است، ممکن است برای تنفس کردن نیاز به کمک و مراقبت داشته باشند. آنها معمولاً در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) تحت مراقبت قرار می‌گیرند تا زمانی که به اندازه کافی رشد کنند که بتوانند بدون نیاز به مراقبت ویژه زنده بمانند. نوزادانی که بین 32 تا 37 هفته به دنیا می‌آیند هم ممکن است نیاز به مراقبت در بخش ویژه کودکان داشته باشند.

چرا نوزادان زودتر از موعد به دنیا می آیند؟

در بیشتر موارد علت زایمان زودرس مشخص نیست، با این حال، برخی از دلایلی که نوزادان زودتر از موعد به دنیا می آیند عبارتند از:

مشکلات دهانه رحم، این پدیده زمانی رخ می‌دهد که رحم آنقدر ضعیف است که وزن را تحمل نمی‌کند، بنابراین زودتر شروع به بازشدن می‌کند (پزشک شما ممکن است این عارضه را «ناتوانی دهانه رحم» نیز بنامد.)
حاملگی چند قلو (دوقلو یا بیشتر)
مادر دارای شرایط خاص پزشکی است و زایمان کودک باید زودتر از موعد انجام شود مانند پره اکلامپسی
مشکلات جفت مانند نارسایی جفت و یا جداشدگی جفت
پارگی زودرس (پیش از موعد) غشاهای جنینی، زمانی که کیسه آمنیوتیک خود به خود پاره می شود (پاره شدن کیسه آب)
مادر مبتلا به مشکلی یا بیماری مانند دیابت یا عفونت است.
مادر سابقه زایمان زودرس دارد.

نشانه های زایمان زودرس چیست؟

علائم زایمان زودرس عبارتند از:

انقباضات
پاره شدن کیسه آب
مشاهده موکوس در واژن و یا تغییر در ترشحات واژن و ترشح خون یا مایعات از واژن
کاهش ناگهانی حرکات کودک شما
فشار در ناحیه لگن، به گونه ای که انگار کودک در حال فشار دادن به سمت پایین است
کرامپ های شکمی، اسهال، تهوع یا استفراغ
کمردرد مداوم

همچنین در صورت بروز تورم در صورت، دست‌ها یا پاهای خود، یا دوبینی، تاری دید یا سایر اختلالات بینایی، باید با پرستار یا پزشک خود تماس بگیرید. این موارد نشانه های پره اکلامپسی است که یکی از علل شایع زایمان زودرس است.

اگر علائم زایمان زودرس را دیدم چه باید بکنم؟

اگر کمتر از هفته 37 بارداری هستید و هر یک از علائم زایمان زودرس را تجربه کردید، فوراً با پزشک یا نزدیکترین مرکز درمانی تماس بگیرید. ممکن است کاهش یا توقف زایمان امکان پذیر باشد. هر روز که نوزاد شما در رحم شما بماند، برای سلامت و رشد او بهتر است.

اگر زایمان شما پیش از موعد شروع شد، بهتر است به بیمارستانی بروید که امکانات مراقبت از نوزادان نارس را داشته باشد، مانند بیمارستانی که دارای بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) است.

زایمان زودرس چگونه مدیریت می شود؟

در بیمارستان احتمالا معاینه لگن یا سونوگرافی خواهید داشت. تیم پزشکی بررسی می‌کند که آیا دهانه رحم شما برای زایمان باز شده است یا خیر و نوزاد شما را تحت نظر خواهند گرفت. اگر بیمارستانی که نوزاد در آن متولد می‌شود، NICU نداشته باشد، ممکن است شما و نوزادتان به بیمارستان دیگری منتقل شوید.

هنگام زایمان، ممکن است داروهایی برای توقف انقباضات برای مدتی به شما داده شود. این بفرصت می دهد که در صورت لزوم به بیمارستان دیگری منتقل شوید. همچنین ممکن است 12 تا 24 ساعت قبل از زایمان کورتیکواستروئیدها را برای شما تجویز کنند. استروئیدها خطر برخی از عوارض زود به دنیا آمدن نوزاد را کاهش می‌دهند (مثلاً مشکلات تنفسی).

نوزادان نارس می توانند خیلی سریع به دنیا بیایند. آنها معمولاً از طریق واژن و به طور طبیعی متولد می‌شوند. با این حال، در برخی موارد، پزشک ممکن است تشخیص دهد که زایمان از طریق روش سزارین برای شما بهتر است. پزشک این تصمیم را با شما در میان خواهد گذاشت.

یک تیم پزشکی از بخش نوزادان برای زایمان در آنجا حضور خواهند داشت. به محض اینکه نوزاد شما به دنیا آمد، آنها از نوزاد در اتاق شما مراقبت خواهند کرد. تیم سلامت ممکن است از برخی تجهیزات تخصصی استفاده کند، برای مثال، ممکن است کودک شما به تخت احیا نوزاد نیاز داشته باشد.

تیم پزشکی کودک شما را گرم نگه می‌دارد و ممکن است به او کمک کند تا با ماسک اکسیژن یا لوله تنفسی و احتمالاً دارو نفس بکشد. برخی از نوزادان برای تپش قلب خود به کمک احیای قلبی ریوی (CPR) یا تزریق آدرنالین نیاز دارند.

کی می توانم نوزادم را در آغوش بگیرم؟

اینکه چقدر زود بتوانید نوزاد خود را در آغوش بگیرید به وضعیت پزشکی او بستگی دارد. ممکن است بتوانید نوزاد را در روز تولدش نگه دارید، اما ممکن است لازم باشد چند روز یا چند هفته صبر کنید تا به اندازه کافی وضعیت و شرایط جسمانیش پایدار شود.

در آغوش گرفتن نوزاد، که به عنوان مراقبت کانگورویی شناخته می شود، بخش مهمی از سلامت و تندرستی کودک شما است و کارکنان بیمارستان به محض اینکه بتوانید این کار را انجام دهید، زمینه این کار را برای شما فراهم خواهند کرد.

آیا کودک من می تواند شیر بخورد؟

پس از به دنیا آمدن کودک، از شما خواسته می شود که شیر خود را بدوشید. شیر مادر مملو از آنتی بادی‌ها و مواد مغذی است که برای سلامتی و رشد کودک شما بسیار مهم است. ممکن است در ابتدا به کودک شما از طریق لوله تغذیه شیر مادر داده شود. با این حال، کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به کودکتان در یادگیری شیر خوردن انجام دهید:

در آغوش گرفتن کودک، به محض اینکه انجام این کار ایمن باشد، می‌تواند به کودک شما کمک کند تا احساس امنیت کند و به تحریک شیر شما کمک کند. این روش راه خوبی برای کمک به آماده شدن شما و نوزادتان برای شیردهی می‌باشد.
هنگامی که کودک شما در آغوش می‌گیرید، ممکن است متوجه شوید که او هوشیارتر می شود، انگشتان یا لب های خود را می‌مکد و به سمت سینه شما نزدیک می‌شود. اینها نشانه هایی هستند که نشان می دهد کودک شما ممکن است آماده شیر خوردن باشد.
نوزادان در NICU معمولاً هنگام شروع تغذیه با شیر مادر در چندین مرحله پیشرفت می کنند. آنها ممکن است با نوک سینه شما شروع کنند. ممکن است به سمت سینه شما حرکت کنند و شروع به مک زدن کنند. با گذشت زمان، آنها سینه شما را مک میزنند و کم کم شیر می نوشند و این کار را برای مدت طولانی‌تری انجام می‌دهند. در نهایت آنها یاد می گیرند با مک زدن سینه شما می‌توانند از شیر مادر تغذیه کنند.
اگر کودک شما بسیار نارس یا بیمار است، ممکن است مدتی طول بکشد تا کودک شما به خوبی شیر بخورد. ممکن است هفته ها طول بکشد – این بسیار عادی است. تا زمانی که می‌توانید نوزاد خود را در آغوش بگیرید و همیشه با سرعت او پیش بروید. با گذشت زمان، تغذیه کودک شما بهتر می‌شود.

نوزاد نارس من چگونه به نظر می رسد؟

نوزادانی که در هفته های 36 تا 37 به دنیا می آیند، معمولاً شبیه نوزادان سالم اما کوچکتر هستند. نوزادان بسیار نارس بسیار کوچک هستند (در کف دست شما جا می شوند) و بسیار ظریف و حساس هستند.

پوست: پوست کودک شما ممکن است به طور کامل رشد نکرده باشد و ممکن است براق، شفاف، خشک یا پوسته پوسته به نظر برسد. ممکن است کودک شما چربی زیر پوستی نداشته باشد که بتواند از طریق آن گرم شود.
چشم ها: پلک های نوزادان بسیار نارس ممکن است در ابتدا بسته شوند. تا 30 هفتگی آنها باید بتوانند به محرک‌های مختلف پاسخ دهند.
رشد ناکافی: کودک شما ممکن است نتواند دمای بدن، تنفس یا ضربان قلب خود را تنظیم کند. ممکن است ناگهان تکان بخورد، سفت یا سست شود یا نتواند هوشیار بماند.
مو: کودک شما ممکن است موهای کمی روی سرش داشته باشد، اما موهای نرم بدنش زیاد باشد.

اندام تناسلی: اندام تناسلی کودک شما ممکن است کوچک و توسعه نیافته باشد.

مقاله پیشنهادی: کولیک نوزاد چیست؟

آیا رشد نوزاد نارس من به تعویق خواهد افتاد؟

برخی از مشکلات رایج برای نوزادان نارس عبارتند از:

مشکلات تنفسی
مشکلات قلبی
مشکلات در دستگاه گوارش آنها
زردی نوزاد
مشکلات گردش خون و کم خونی
عفونت ها

اکثر نوزادان نارس به طور طبیعی رشد می‌کنند، اما خطر ابتلا به مشکلات و عقب ماندگی رشد آنها بیشتر است و به معاینات سلامت و رشد منظم در بیمارستان یا نزد پزشک متخصص کودکان نیاز دارند. اگر نگران رشد فرزندتان هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

مشکلاتی که ممکن است بعداً در کودکانی که نارس به دنیا آمده اند رخ دهد عبارتند از:

تاخیر در شروع حرف زدن
مشکلات رشد و حرکت
مشکلات دندان
مشکلات بینایی یا شنوایی
مشکلات تفکر و یادگیری
مشکلات اجتماعی و احساسی

چگونه می توانم “سن اصلاح شده” کودکم را محاسبه کنم؟

هنگامی که به این فکر می‌کنید که آیا نوزاد نارس شما به طور طبیعی رشد می‌کند یا خیر، مهم است که “سن اصلاح شده” او را به درستی درک و محاسبه کنید.

سن تصحیح شده سن تقویمی کودک شما (چقدر پیش متولد شده است) منهای تعداد هفته ها یا ماه هایی است که زود به دنیا آمده اند.

به عنوان مثال، یک نوزاد 6 ماهه که 2 ماه زودتر به دنیا آمده باشد، سن اصلاح شده 4 ماهگی دارد. این بدان معناست که آنها ممکن است کارهایی را انجام دهند که سایر کودکان 4 ماهه انجام می‎ ‌دهند. اکثر متخصصان اطفال توصیه می‎‌‌‌کنند که سن را هنگام ارزیابی رشد و تکامل تا سن 2 سالگی اصلاح کنید.

مقالات پیشنهادی: عدم تحمل لاکتوز در کودکان

چه زمانی کودک من می تواند به خانه بیاید؟

بیمارستان نوزاد شما را به خانه نمی فرستد تا زمانی که اطمینان حاصل کند که هم شما و هم کودکتان آماده هستید. کارکنان مطمئن خواهند شد که نحوه مراقبت از کودک خود را در خانه درک می‌کنید. آنها همچنین به شما نشان می‌دهند که چگونه از هر وسیله ای که ممکن است نیاز داشته باشید استفاده کنید.

برای مراجعه به متخصص نوزادان (پزشک نوزاد) یا متخصص اطفال به قرار ملاقات نیاز دارید.

پرستار بهداشت کودک شما نیز به طور منظم شما را ملاقات خواهد کرد. طبیعی است که پس از ترخیص از بیمارستان، زمانی که خودتان از کودک خود مراقبت می‌کنید، کمی احساس نگرانی کنید. این زمان را به آرامی سپری کنید و سعی کنید یک محیط آرام و ساکت ایجاد کنید، تا زمانی که هر دو از حضور ایمن در خانه مطمئن شوید.

چگونه با استرس ناشی از زایمان زودرس کنار بیایم؟

داشتن یک نوزاد نارس می‌تواند برای بسیاری از والدین یک تجربه طاقت فرسا و استرس زا باشد. اگر نوزادی در NICU یا بخش مراقبت ویژه دارید، ممکن است احساس کنید از کودک خود دور شده‌اید و احساس کنید که برقراری ارتباط با نوزاد دشوار است. ممکن است در حال حاضر و در آینده نگران سلامت کودک خود باشید.

ممکن است برای شما مفید باشد که به زمان های دیگری در زندگی خود فکر کنید که در آن احساس استرس یا اضطراب می‌کنید و کارهای مختلفی را که برای کمک به مقابله با آن انجام داده‌اید در نظر بگیرید. صحبت کردن با خانواده و دوستان نزدیک، صحبت با افرادی که در موقعیت های مشابه شما قرار دارند، جستجوی کمک حرفه ای و نوشتن احساسات خود، ممکن است راه های مفیدی برای مقابله با این دوران چالش برانگیز باشد.