این یک آزمایش خون است که مقدار ماده ای به نام بیلی روبین را اندازه گیری می‌کند. این آزمایش برای بررسی میزان عملکرد کبد شما استفاده می‌شود. اغلب بخشی از پانل آزمایشاتی است که عملکرد کبد را اندازه گیری می‌کند. مقدار کمی بیلی روبین در خون شما طبیعی است، اما سطح بالای آن ممکن است نشانه ای از بیماری کبدی باشد. ما در این مقاله سعی داریم شما را با آزمایش بیلی روبین آشنا کنیم.[1]
عملکرد کبد در ارتباط با بیلی روبین
کبد برای کمک به هضم غذا صفرا تولید می‌کند و صفرا حاوی بیلی روبین است. بیشتر بیلی روبین از فرآیند طبیعی بدن در شکستن گلبول های قرمز قدیمی ناشی می‌شود. یک کبد سالم به طور معمول می‌تواند از شر آن خلاص شود. اما وقتی مشکلات کبدی دارید، می‌تواند در بدن شما به سطوح ناسالم انباشته شود.
چه زمانی به آزمایش بیلی روبین نیاز داریم؟
اگر علائم آسیب یا بیماری کبدی دارید ممکن است به این آزمایش نیاز داشته باشید. علائم عبارتند از:
- زردی پوست یا چشم (یرقان)
- دل درد
- ادرار تیره
- مدفوع رنگ روشن
- علائم آنفولانزا مانند تب و لرز
- همچنین اگر برای بیماری کبدی تحت درمان هستید، ممکن است سطح بیلی روبین خود را به طور مرتب آزمایش کنید.
بسیاری از نوزادان سالم نیز دچار زردی می‌شوند. بیشتر زردی در نوزادان هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما نوزادان اغلب مدت کوتاهی پس از تولد مورد آزمایش قرار می‌گیرند زیرا سطح بالای بیلی روبین ممکن است بر مغز تأثیر بگذارد، منجر به ناشنوایی شود و باعث ناتوانی های فکری یا رشدی شود.
چه آزمایشات دیگری باید در کنار این آزمایش انجام دهیم؟
ممکن است برای یافتن علت مشکلات کبدی آزمایش های خون دیگری نیز انجام دهید. همچنین ممکن است آزمایش ادرار، سونوگرافی یا سایر اسکن های تصویربرداری از شکم خود یا بیوپسی کبد انجام دهید.
برای نوزادان، پزشک متخصص اغلب علاوه بر آزمایش بیلی روبین، آزمایش ادرار را نیز تجویز می‌کند.
نتایج آزمایش بیلی روبین
نتایج آزمایش ممکن است بسته به سن، جنسیت، سابقه سلامتی، آزمایشگاه مورد استفاده و موارد دیگر متفاوت باشد. آنها ممکن است به این معنی نباشند که شما مشکلی دارید. از پزشک خود بپرسید که نتایج آزمایش شما چه معنایی برای شما دارد.
سطح طبیعی بیلی روبین به طور کلی کمتر از 1 میلی گرم در دسی لیتر است. بزرگسالان مبتلا به زردی معمولاً سطح بیلی روبین بیش از 2.5 میلی گرم در دسی لیتر دارند. در یک نوزاد تازه متولد شده سالم، سطوح بیلی روبین بیش از 15 میلی گرم در دسی لیتر ممکن است مشکلاتی ایجاد کند.
آزمایش بیلی روبین چگونه انجام می‌شود؟
آزمایش با نمونه خون انجام می‌شود. از سوزن برای خونگیری از ورید بازو یا دست استفاده می‌شود. برای نوزاد، نمونه خون از پاشنه پا با یک سوزن کوچک گرفته می‌شود.
آیا این آزمایش خطر دارد؟
انجام آزمایش خون با سوزن خطراتی دارد. این موارد شامل خونریزی، عفونت، کبودی و احساس سبکی سر است. هنگامی که سوزن به بازو یا دست شما می‌زند، ممکن است احساس سوزش یا درد خفیفی داشته باشید. پس از آن، ممکن است دردناک باشد.
چه چیزی ممکن است بر نتایج آزمایش من تأثیر بگذارد؟
داروها و مکمل های گیاهی می‌توانند سطح بیلی روبین شما را افزایش دهند. بارداری و نوشیدن الکل همچنین می‌تواند باعث تجمع بیلی روبین در کبد شود.
برای انجام این آزمایش چه آمادگی نیاز است؟
دستورالعمل های پزشک خود را در مورد خوردن یا نوشیدن قبل از آزمایش دنبال کنید. از پزشک خود بپرسید که آیا کار دیگری وجود دارد که باید انجام دهید تا برای این آزمایش آماده شوید یا نه. در مورد تمام داروها، گیاهان، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید. این شامل داروهایی که نیازی به نسخه ندارند و داروهای غیرقانونی که ممکن است استفاده کنید هم می‌شود.
آیا بیلی روبین بالا خطرناک است؟
- در بسیاری از موارد، مقدار کمی افزایش بیلی روبین خطرناک نیست، به ویژه اگر به دلیل سندرم گیلبرت باشد.
- اما مقادیر بسیار بالای آن، به ویژه در نوزادان، می‌تواند خطرناک باشد و به حالتی به نام “کرنیکتروس” منجر شود که می‌تواند به آسیب مغزی منجر شود.
- در بزرگ‌ترها، مقادیر بالای بیلی روبین ممکن است نشان‌دهنده یک مشکل جدی در کبد یا مجاری صفراوی باشد.
اگر مقدار بیلی روبین خون شما بالا است یا اگر نگران سلامتی خود هستید، بهتر است با پزشک مشورت کنید. او می‌تواند تست‌های مرتبط را انجام دهد و توصیه‌های مناسبی را ارائه کند.
نتیجه گیری
در این مقاله شما با بیلی روبین و آزمایش آن آشنا شدید. در صورتی که علائمی مانند ادرار تیره، زردی پوست یا چشم (یرقان)، دل درد، مدفوع رنگ روشن و دیگر مواردی که در مقاله ذکر شده داشتید به پزشک متخصص مراجعه کنید و در قسمت نظرات می‌توانید سوالات خود را از ما بپرسید.
فارسی 
English