یکی از موضوعاتی که همیشه موقع استفاده از داروها و مکمل ها ذهن ما رو مشغول میکنه، اینه که این فرآورده رو با کدوم دارو یا مکمل های دیگه میشه مصرف کرد و با کدوما نمیشه.
درباره پروبیوتیک ها هم این قضیه صدق میکنه و قطعا برای اینکه بتونیم از فواید محصول پروبیوتیک استفاده کافی ببریم، باید از تداخلات دارویی اون ها مطلع باشیم.
مهمترین عاملی که پروبیوتیک ها باهاشون تداخل مصرف دارن، داروهایی هستن که میتونن روی زنده بودن و فعالیت اون ها تاثیر منفی بذارن.
برای توضیح بیشتر، اجازه بدین اول پروبیوتیک ها رو به 2 گروه تقسیم کنیم: پروبیوتیک های باکتریایی و پروبیوتیک های مخمری.
دسته اول همونطور که مشخصه حاوی باکتری های سودمند مثل لاکتوباسیل ها و بیفیدوباکتریوم هاست. دسته دوم هم دارای مخمرهای سودمند مثل ساکارومایسس هستش.
حالا چرا اینجا به تقسیم بندی پروبیوتیک ها اشاره کردم؟ چون با توجه به جنس پروبیوتیک ها، تداخلات اون ها فرق میکنه.
پروبیوتیک های باکتریایی مثل ساشه روتفلور یا کپسول رگفلور با آنتی بیوتیک های خوراکی تداخل دارن و باید حداقل 2 تا 3 ساعت فاصله بین مصرف اون ها با آنتی بیوتیک ها باشه تا از میزان اثرگذاری پروبیوتیک ها کم نشه.
در صورتی که از سایر فرم های دارویی آنتی بیوتیک ها مثل فرم تزریقی یا کرم و ژل های موضعی استفاده میکنین، دیگه نیازی به رعایت فاصله زمانی گفته شده ندارین.
اما پروبیوتیک های حاوی مخمر مثل ساشه و کپسول سابولار، تداخلی با مصرف آنتی بیوتیک ها ندارن و میتونین به طور همزمان با آنتی بیوتیک، پروبیوتیک رو هم استفاده کنین.
فقط یادتون باشه در صورتی که از داروهای ضدقارچ خوراکی مثل فلوکونازول و نیستاتین استفاده می کنین، بهتره همزمان از پروبیوتیک های مخمری استفاده نکنین.
فارسی 
English