افسردگی در کودکان و نوجوانان- علائم و راه های درمان افسردگی

یادگیری ایجاد تعادل بین تجربیات و احساسات مثبت زندگی با تجربیات ناخوشایند آن، بخش مهمی از رشد است، اما پذیرش آن برای برخی از کودکان بسیار سخت است. تخمین زده می شود 3.2 درصد از کودکان و نوجوانان امریکایی مبتلا به افسردگی باشند. در حالی که افسردگی سال ها به عنوان یک مشکل بزرگسالان تلقی می شد، محققان اکنون می دانند که حتی یک کودک 2 ساله نیز می تواند افسردگی را تجربه کند. ما در این مقاله قصد داریم شما را با علائم و درمان افسردگی کودکان و نوجوانان آشنا کنیم.

افسردگی کودکان چیست؟

افسردگی ممکن است زمانی تشخیص داده شود که کودک یا نوجوان احساس غم و اندوه دائمی داشته باشد که بر توانایی عملکرد او تاثیر منفی بگذارد. استرس، شرایط سلامت روانی (مانند ADHD یا اضطراب) و سابقه خانوادگی افسردگی، احتمال ابتلای کودک به افسردگی را افزایش می‌دهد.

علائم افسردگی دوران کودکی چیست؟

نوع و علت افسردگی در کودکان متفاوت است. هنگامی که یک متخصص روانشناس تشخیص می دهد، مهم است که بر روی آنچه برایآن کودک طبیعی است تمرکز کنید. علائمی که ممکن است حکایت از افسردگی داشته باشد عبارتند از:

رفتارهای “عملکردی”، از سرپیچی مخالف تا اخلالگری
عصبانیت یا تحریک پذیری
اضطراب
مشکلات در مدرسه، از جمله تغییر در نمرات یا امتناع از حضور در مدرسه
خستگی و مشکلات خواب، از جمله مشکل در به خواب رفتن، به خواب ماندن یا تمایل به خواب بسیار بیشتر از حد معمول
احساس بی ارزشی، بی قراری، یا اعتماد به نفس پایین
از دست دادن لذت بردن از دوستان، خانواده، یا فعالیت هایی که کودک زمانی از آن لذت می برده است.
اختلالات خلقی، مانند نوسانات خلقی یا غم و اندوه فراگیر که با موقعیتی نامتناسب است یا تداوم می یابد و کودک را تحت تأثیر قرار می دهد.
شکایات جسمی، مانند سردرد؛ شکایات گوارشی، از جمله کاهش اشتها، و سایر دردها

نوجوانان ممکن است علائم مشابهی را همراه با سایر علائم تجربه کنند، مانند:

انزوا
مشغله فکری با متن آهنگ ها، کتاب، شعر یا هنری که نشان می دهد زندگی بی معنی است
تغییر قابل توجهی در وزن، کاهش یا افزایش وزن
فکر مرگ یا خودکشی

در موارد کمتر، برخی از کودکان و نوجوانان ممکن است علایم شدیدتری از جمله:

توهمات پارانوئید
توهمات شنوایی
رفتارهای خودآزاری مانند بریدن یا خراش دادن پوست بدن

افسردگی در کودکان چگونه درمان می شود؟

از آنجایی که درمان افسردگی همیشه فردی است، استراتژی‌ها برای یک کودک 4 ساله بسیار متفاوت از یک نوجوان 14 ساله است. به طور معمول، بهترین رویکرد، روان درمانی است، که اغلب به شکل درمان شناختی رفتاری (CBT) است، که استفاده از راهبردهای جدید و مؤثرتر را برای تنظیم احساسات، افکار و رفتارها آموزش می‌دهد. غالباً والدین هم در روان درمانی شرکت می کنند.

برای کودکانی که افسردگی آنها به روان درمانی پاسخ نمی دهد، دارو می تواند گزینه مناسبی باشد. به گفته Laine Taylor، مدیر پزشکی خدمات روانپزشکی کودکان بیمارستان Yale New Haven و متخصص در مدیریت دارو برای کودکان، هدف در مورد کودکان (به ویژه در سال‌های پیش‌دبستانی و دبستان) «استفاده از کمترین دارو با کمترین دوز موثر است.» نوعی داروی ضد افسردگی به نام مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) برای استفاده در نوجوانان و نوجوانان توسط FDA تایید شده است و اغلب باعث بهبود می‌شود.

اگر فرزندم افسرده به نظر می رسد چه کنم؟

با فرزند خود صحبت کنید

مهم است که به طور آشکار با فرزند خود در مورد احساسات کودک خود صحبت کنید. آنها را با گوش دادن بدون قضاوت تشویق کنید تا احساسات خود را به اشتراک بگذارند. اغلب کودکان یا نوجوانان موضوع احساسات خود را مطرح نمی کنند، اما اگر شما مستقیماً بپرسید، ممکن است صادقانه پاسخ دهند. صرف نظر از اینکه فرزندتان چه می گوید، اگر علائم افسردگی را برای بیش از دو هفته مشاهده کردید، با پزشک کودک خود صحبت کنید.

گرفتن کمک

پزشک کودک شما می تواند به تشخیص اینکه آیا فرزند شما افسرده است یا خیر کمک می کند. آنها پرسشنامه ها و تکنیک های خاصی متناسب سن برای صحبت با کودکان و نوجوانان در مورد احساس غم و اندوه دارند. در واقع، پزشکان بسیاری از بیماران را از نظر افسردگی از سنین 12 تا 21 سالگی غربالگری می‌کنند زیرا در حال حاضر خودکشی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در میان نوجوانان است. اگر فرزند شما افسردگی داشته باشد، پزشک ممکن است درمان ارائه دهد یا خانواده شما را برای درمان به یک متخصص بهداشت روان ارجاع دهد.

فرزند خود را حمایت کنید

اگر چه درمان افسردگی موثر است، ممکن است چند هفته طول بکشد. کودک شما ممکن است زمانی که بلافاصله احساس بهتری نداشته باشد، دلسرد شود. اطمینان حاصل کنید که آنها از برنامه درمانی پیروی می کنند، در درمان شرکت می کنند و داروهای تجویز شده را طبق دستورالعمل مصرف می کنند. در این میان، کارهایی وجود دارد که می‌توانید در خانه برای حمایت از آنها انجام دهید:

به خود، سایر مراقبان و سایر اعضای خانواده آموزش دهید. کودکی که احساس افسردگی می کند، علائمی را ایجاد نمی کند. آنچه ممکن است شبیه تنبلی یا تحریک پذیری باشد، نشانه افسردگی است.

به کودک خود اجازه دهید تا بداند که احساس ناامیدی نشانه افسردگی است و تصویر دقیقی از واقعیت نیست.

به جای نقاطی که نیاز به بهبود دارند، روی نقاط قوت فرزندتان تمرکز کنید و او را شفاهی تشویق کنید. به فرزندتان کمک کنید تا مشکلات را به شیوه ای متفاوت و مثبت تر ببیند.

به کودک خود کمک کنید تا آرام شود و با فعالیت‌های فیزیکی، خلاقانه، پرورشی و معنی‌دار انجام دهد. آنها را تشویق کنید که ورزش، خواب و غذاهای مغذی سالمی داشته باشند، که می تواند به تقویت خلق و خوی کمک کند.

در حالی که معاشرت مفید است، زمان استفاده از شبکه های اجتماعی را محدود کنید. برقراری ارتباط از طریق متن یا رسانه های اجتماعی جایگزینی برای ارتباط حضوری با دوستان یا خانواده نیست. در واقع می تواند باعث شود کودک شما بیشتر احساس تنهایی و دوری از دیگران را تجربه کند.